Katholieke Duitsers Stinkende Moffen, narrige Pruisen en hongerlijdende Westfaalse indringers, zo werden de Duitse nieuwkomers in de tweede helft van de negentiende eeuw door Nederlanders genoemd. Nederland moest paal en perk stellen aan de immigratie zodat het niet een toevluchtsoord zou worden voor de woelzieken en onruststokers, of een algemeen armengesticht voor de behoeftigen uit alle oorden der wereld.
Duitse immigranten vormden eeuwenlang de grootste groep vreemdelingen in Nederland en dat bleef zo tot de komst van de gastarbeiders in de twintigste eeuw. Zij introduceerden in Nederland het bovengistende bier, zoals we dat nu drinken, de kerstboom en het turnen en het winkelen als vrijetijdsbesteding. Toch is juist over deze grootste groep relatief weinig bekend.
In dit Volkskrant artikel wordt een vergelijking getrokken met de discussie die in het voorjaar van 2007 door uitspraken van Geert Wilders werd gevoerd over de loyaliteit van mensen met een dubbele nationaliteit.
